تی شرت نوعی پیراهن پارچه ای است که بخاطر شکل T مانند بدن و آستین ها به این نام شناخته می شود. شکل معمول تیشرت ها شامل آستین های کوتاه و یک حلقه گرد (معروف به یقه گرد ) بجای یقه عادی است.  تی شرت ها نوعا از پارچه نخی و توسط دوخت ماشینی  تهیه می شوند و در مقایسه با پیراهن های دوخته شده از بافت نرم تری برخوردارند. در اغلب نمونه های مدرن ، بدنه تی شرت بشکل یک لوله پارچه ای یکسره در دستگاه های بافندگی دایره ای شکل بافته می شود بطوری که درزی در کناره های پیکره آن بوجود نیاید. صنعت بافت تی شرت گرایش فراوانی به صنایع اتوماتیک یافته کرده است و در این میان می تواند به  برش پارچه ها بوسیله لیزر یا آب افشان ها اشاره کرد.

تی شرت ها با ایجاد تغییر در لباس های زیر مرسوم در قرن ۱۹و با تقسیم این لباس های زیر یک تکه به دو تکه مجزای بالاپوش و پایین پوش بوجود آمده اند، بشکلی که قسمت بالاپوش بحدی بلند باشد که بتوان آنرا داخل بند نگه دارنده پایین پوش جای داد. این نوع جامه با اقسام دگمه دار و بدون دگمه، در اواخر قرن نوزدهم توسط کارگران معادن و باراندازها بعنوان پوششی مناسب در محیط های گرم مورد استفاده قرار می گرفت. در اصل این جامه هنگامی بعنوان یک پوشاک ساده پوش و بدون دگمه در آمریکا فراگیر شد که نیروی دریایی آمریکا در طول جنگ بین آمریکا و اسپانیا در سال ۱۹۸۹ و یا در پی این جنگ آنرا معرفی کرد. در این زمان این جامه  یک زیر پیراهن پارچه ای سفید رنگ با یقه گرد و آستین کوتاه بود که در زیر یونیفرم پوشیده می شد. استفاده از این پوشاک در بین ملوانان و سربازان نیروی دریایی که  تمایل داشتند در گروه های کاری، زیردریایی های اولیه و آب و هوای حاره ای بجای کت های یونیفرم خود تنها زیرپیراهن به تن داشته باشند (و تنها آنها را کثیف کنند) رواج یافت.

لباس غیررسمی بسیار رواج یافت. این لباس در دهه پنجاه و بعد از آن که مارلون براندو در «فیلم اتوبوسی بنام هوس» آنرا به تن کرد، محوبیت بیشتری نیز یافت و بالاخره به جایگاه یک پوشش مد روز و تک پوش برای استفاده روی زیرپوش مردانه رسید. اغلب اوقات پسربچه ها حین انجام کارهای روزمره و بازی کردن در خارج خانه از تی شرت استفاده می کردند که نهایتا ذهنیت پوشیدن آنها بعنوان لباس عادی برای شرایط کلی را در بین افکار جای داد.  در سال ۱۹۴۲ زمانی که یک تی شرت با طرح دانشکده تیراندازی نیروی هوایی ارتش برروی جلد مجله لایف ظاهر شد، تی شرت های چاپی بصورت محدود مورد استفاده قرار گرفتند. تی شرت های چاپی در دهه شصت بمنظور بیان عقاید شخصی و همچنین برای استفاده در تبلیغات، تظاهرات اعتراضی و بعنوان سوغات به محبوبیت بالایی دست یافتند.  نمونه های کنونی در طرح ها و پارچه های مختلف و انواع یقه گرد و یقه V عرضه می شوند .

یک تی شرت با پیام اعتراض هنرمندانه در میانه سال ۲۰۰۰ A T-shirt with a protest art message on it in the mid-2000s  تی شرت در ابتدا بعنوان لباس زیر پوشیده می شد اما هم اکنون غالبا بعنوان تنها پوشش نیمه بالاتنه برروی سوتین برای زنان و در موارد معدودی برروی عرقگیر (رکابی)  استفاده می شود. همچنین بوسیله چاپ ترکیب هر گونه لغت، ترسیمات هنری و عکس در تی شرت می توان از آن بعنوان رسانه ای برای ابراز عقاید شخصی و تبلیغات نیز استفاده کرد. طول تی شرت معمولا تا کمر ادامه دارد. انواع مختلفی از تی شرت از جمله  تی شرت یقه V تولید شده است. در مد هیپ هاپی تی شرت بلند (tall- t shirt)  معرفی می شوند که بلندای آنها تا سر زانوها است. این تی شرت های بلند برخی اوقات توسط زن ها بعنوان لباس خواب پوشیده می شوند. یکی از دوره های مد پوشاک بانوان در دهه ۹۰ دربردارنده تی شرت های تنگ پوش «نیم تنه» یا تی شرت های بندی (تاپ) کوتاهی بود که قسمت دنده های میانی (بخش زیر قفسه سینه) بدن را نمی پوشانند. یه دوره مد دیگر که ازمحبوبیت کمتری برخوردار بود  شامل پوشیدن تی شرت های آستین کوتاه برروی تی شرتی آستین بلند با رنگ متضاد بود که بنام «لایه بندی» معروف است. تی شرت هایی که برای بدن تنگ هستند با نام های تی شرت چسبان، اندازه بدن (فیت بدن) یا «عروسکی» (baby doll) شناخته می شوند.